اثر تمرینات هوازی زیربیشینه بر بهبود کنترل ادراری، تعادل و توان هوازی زنان سالمند

مقدمه و هدف: با افزایش جمعیت سالمندان، شیوع ناتوانایی‌های جسمانی نیز در حال افزایش است که این امر، توجه سیستم‌های مراقبتی، بهداشتی و اجتماعی را به خود معطوف کرده است. از جمله مشکلات شایع در دوران سالمندی کاهش تعادل و اختلال پوسچر، بی ثباتی مفصل، کاهش عملکرد عصبی عضلانی، توده عضله، قدرت، استقامت حرکتی، ظرفیت هوازی و افزایش بی‌اختیاری و تکرر ادراری است. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر تمرینات هوازی زیربیشینه بر کنترل ادراری، تعادل و ظرفیت هوازی زنان سالمند است. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی است که به‌صورت میدانی در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، زنان دارای مشکلات بی‌اختیاری ادراری شهر ارومیه بودند که پس از اعلام فراخوان در مراکز بهداشت به طور داوطلبانه برای همکاری در پژوهش شرکت کردند. 24 نفر از زنان با دامنه سنی 60 تا 65 سال مطابق با معیار‌های ورود به پژوهش، انتخاب و 24 ساعت قبل از شروع تمرین با روش اجرای پژوهش آشنا و سپس رضایت‌نامه و پرسشنامه بی‌اختیاری ادراری را تکمیل نمودند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی به 2 گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم و 24 ساعت قبل از شروع برنامه ورزشی پرسشنامه های سلامت و بی اختیاری ادراری را تکمیل کردند. گروه‌ تجربی تمرینات 12 هفته‌ای هوازی را انجام داده و 24 ساعت بعد از جلسه ششم و دوازدهم تمرین دوباره پرسشنامه های مربوطه را تکمیل نمودند. ابتدا از آزمون K-S از طبیعی بودن داده‌ها اطمینان حاصل شد. سپس از t همبسته برای مقایسه نتایج پیش و پس آزمون در هر گروه تمرینی و از تحلیل واریانس یک طرفه برای محاسبه نتایج قبل و بعد از مداخله در بین دو گروه تمرینی استفاده شد. تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها با استفاده نرم افزار SPSS21 صورت گرفت. یافته‌ها: در گروه هوازی بعد از 12 هفته تمرین هوازی در مقادیر حجم و دفعات تکرر ادراری آزمودنی‌ها تفاوت معناداری وجود نداشت (1P=). ولی در اندازه تعادل ایستای چشم بسته (001/0P=)، تعادل ایستای چشم باز (001/0P=)، تعادل پویا (001/0P=) و ظرفیت هوازی (001/0P=) تفاوت معنا‌داری مشاهده گردید. نتیجه گیری: تمرینات هوازی زیربیشینه اثر معناداری بر بی‌اختیاری و تکرر ادراری زنان سالمند ندارد ولی با توجه به تأثیرگذاری بیشتر بر ظرفیت هوازی و تعادل زنان سالمند، پیشنهاد می‌شود از این روش تمرینی برای بهبود عارضه‌های مربوط و کیفیت زندگی این قبیل بیماران استفاده گردد.